Strategia Rozwoju Systemu Bezpieczeństwa Narodowego RP 2012-2022

Rząd przyjął w ostatnich dniach „Strategię Rozwoju Systemu Bezpieczeństwa Narodowego RP 2012-2022”, dostępną do pobrania na stronach Ministerstwa Obrony Narodowej o [tutaj]. Jest to od dawna wyczekiwany i potrzebny dokument kompleksowo regulujący problematykę wyzwań współczesnego środowiska bezpieczeństwa. Trzeba zaznaczyć, że jest to dokument, będący jednym z dziewięciu komplementarnych, zintegrowanych strategii rozwoju realizujących „Długookresową Strategię Rozwoju Kraju” i „Średniookresową Strategię Rozwoju Kraju”. Dlatego należy go rozpatrywać w tym kontekście, – jako wyraz troski rządu na polu bezpieczeństwa państwa.

Ten dokument można określić tylko jednym słowem – sukces, wręcz absolutny sukces (z jednym brakiem) na polu planowania strategicznego jedną z kluczowych dla kraju dziedzin spraw publicznych, w zasadzie najważniejszą w kontekście wyzwań i gwarancji dla przetrwania naszego państwa, jako całości. Można z całą odpowiedzialnością gratulować autorom i odpowiedzialnym za jego powstanie decydentom politycznym. Jest to na pewno sukces rządu, jakiego było potrzeba od bardzo dawna, niestety w dziedzinie na tyle nie medialnej o ile rząd nie potrafi poprzez właściwe ukierunkowanie dyskusji publicznej – skierować uwagi opinii publicznej na ten i inne podobne do właśnie ujawnionego dokumenty. Więc o ile równo i szczerze krytykujemy obecny rząd pana Donalda Tuska za wszystko i prawie zawsze – to należy zapamiętać, że za „Strategię Rozwoju Systemu Bezpieczeństwa Narodowego RP 2012-2022” – rządowi należą się rzeczywiste gratulacje. Naprawdę wszystko się udało – nawet automatyczny spis treści z odsyłaczami – widać, że sam tekst merytorycznie jak i forma jego przedstawienia to przykład najwyższego – niezwykle potrzebnego profesjonalizmu.

Na marginesie można zauważyć, że w istocie jesteśmy zdziwieni, że temu rządowi udało się opracować tak dobry dokument, który chociażby w warstwie metodologicznej może śmiało stanowić wzorzec do odesłań przy przygotowywaniu tego typu i tej rangi opracowań.

Struktura, na jakiej oparto dokument jest po prostu genialnie-wojskowo-nieskomplikowana! Jest tam wszystko, ale na tyle mało żeby nie wystraszyć decydentów a zarazem spowodować, że to, co jest najważniejsze jest tam zawarte, co więcej można nawet obronić tezę, że jest to chyba pierwszy dokument rządowy ostatnich 23 lat, w którym nie ma „lania wody” i „bełkotu metajęzyka”. Przyjrzyjmy się zatem strukturze tej perełki, spis treści zawiera:

„I. Wprowadzenie

II. Diagnoza systemu bezpieczeństwa narodowego

1. Uwarunkowania zewnętrzne – środowisko bezpieczeństwa

2. Uwarunkowania wewnętrzne

III. Wyzwania i wizja rozwoju systemu bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej

IV. Cele strategii i kierunki interwencji

1. Układ celów

2. Cele operacyjne i realizujące je kierunki interwencji

Cel 1. Kształtowanie stabilnego międzynarodowego środowiska bezpieczeństwa w wymiarze regionalnym i globalnym

Cel 2. Umocnienie zdolności państwa do obrony

Cel 3. Rozwój odporności na zagrożenia bezpieczeństwa narodowego

Cel 4. Zwiększenie integracji polityk publicznych z polityką bezpieczeństwa

Cel 5. Tworzenie warunków do rozwoju zintegrowanego systemu bezpieczeństwa narodowego

V. System realizacji strategii

1. Podmioty odpowiedzialne za wdrożenie i monitorowanie realizacji strategii oraz jej ocenę

2. Mechanizmy współdziałania podmiotów odpowiedzialnych za wdrożenie i monitorowanie realizacji strategii oraz jej ocenę

3. Dokumenty wdrożeniowe strategii

4. Sposoby monitorowania i oceny realizacji strategii

VI. Ramy finansowe strategii

Bibliografia

Wykaz skrótów

Załącznik 1. Ramy prawne Strategii rozwoju systemu bezpieczeństwa narodowego RP

Załącznik 2. Sprawozdanie z przebiegu konsultacji społecznych projektu strategii

Załącznik 3. Strategiczna ocena oddziaływania na środowisko

Załącznik 4. Stanowisko Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego

Załącznik 5. Opinia o zgodności ze Średniookresową Strategią Rozwoju Kraju”

Genialnie! Prosto, jasno i w sposób umożliwiający zrozumienie nawet w przypadku braku chęci czytania – wystarczy rzut oka na spis treści, żeby wiedzieć, co jest najważniejsze. Można mieć jedynie zastrzeżenia do części diagnostycznej, no ale trzeba zrozumieć autorów, albowiem nie mogli napisać wprost: Rosja, Niemcy i terroryści. Więc odrobina dywagacji nie zaszkodzi, jest warta polecenia tym, którzy chcą zrozumieć bez prasowego bełkotu wyzwania bezpieczeństwa, przed jakimi obecnie stoi nasz kraj. Znajdziemy tam przekrój całego spectrum zagrożeń, w tym także cybernetyczne i zorganizowaną przestępczość. Uważny czytelnik diagnozy – dostrzeże, że nasze władze rozumieją „buforową” rolę naszego państwa w zachodnich strukturach bezpieczeństwa. To bardzo ważny sygnał dla tego, dla kogo trzeba.

Niesłychanie ciekawa jest analiza SWOT systemu bezpieczeństwa narodowego na s. 52 dokumentu. W zasadzie można się dziwić, że tego typu zapisy wyszły z naszego MON – to dowód na zmianę epokową i jakościową myślenia wraz z nowym kierownictwem!

Warto zapoznać się z celami – można mieć nadzieję, że będą zrealizowane w jak najbliższej przyszłości.

Wielka szkoda i jeden jedyny brak dokumentu, to niestety strategia nie zakłada pozyskania broni masowego rażenia w tym atomowej (i środków jej przenoszenia) w dającej się przewidzieć przyszłości. Poza tym brakiem należy w pełni zaakceptować ten dokument.