Recenzja: „Otwarte źródła informacji w działalności wywiadowczej”

Mam przed sobą warta polecenia książkę, której autorami są Krzysztof Liedel i Tomasz Serafin. Sam tytuł wiele obiecuje, „Otwarte źródła informacji w działalności wywiadowczej” w kontekście zarządzania bezpieczeństwem. Wydawnictwa Difin z 2011 roku.

Sami autorzy określają książkę, jako „przewodnik po tematyce otwartych źródeł informacji”, którym ona zdecydowanie jest. W książce poruszono takie zagadnienia jak: działalność wywiadowcza, opisują wywiad jawnoźródłowy w zarządzaniu bezpieczeństwem sięgając genezy wyodrębnienia samodzielnej dyscypliny wywiadowczej opartej na źródłach jawnych. Poruszają zagadnienia wywiadu jawnoźródłowego w polskich służbach specjalnych i zagadnienie wywiadu gospodarczego.

Jest to bardzo bogate zestawienie zagadnień pomocne w porządkowaniu metodyki pracy wywiadowczej przez służby prywatne i publiczne. Książka stanowi doskonały przewodnik wprowadzający w tematykę warsztatu pracy służb specjalnych, a zarazem może stanowić doskonały sposób na zorientowanie się w organizacji pracy i funkcjonowania np. wywiadowni gospodarczej lub działu firmy zajmującego się monitorowaniem rynku i działań konkurencji.

Nie jest to opracowanie dla wielbicieli „płaszcza i szpady”, natomiast wszyscy, których praca opiera się na segregowaniu informacji, budowie łańcuchów źródeł, katalogowaniu danych i generalnie tworzeniu baz danych powinni się z ta pozycją koniecznie zapoznać.

Samo zagadnienie open source intelligence jest bardzo bogato reprezentowane w literaturze światowej, w polskich źródłach dotychczas poza nielicznymi opracowaniami na użytek służb profilowanych trudno było doszukać się dzieła wprowadzającego do tej niezwykle czułej na zainteresowanie zewnętrzne problematyki.

Książka przeprowadza nas przez szereg zagadnień, o których widać, że autorzy mogliby napisać o wiele więcej, jednakże z wiadomych powodów zachowują tą wiedzę na wyższe poziomy wtajemniczenia, ale bez szkody dla prezentacji tematu, – ponieważ przedstawiona publikacja stanowi kompletną całość, umożliwiającą bardzo porządne zagłębienie się i wypracowanie instrumentarium pojęciowego umożliwiającego uporządkowane pogłębianie wiedzy wedle poszczególnych zainteresowań.

Jedną z najciekawszych części książki są zagadnienia poświęcone zagrożeniom dla wiarygodności wywiadu jawnoźródłowego, tj. propaganda i dezinformacja, gdzie autorzy przedstawiają szereg bardzo ciekawych zet i poglądów, których poznanie wymagałoby samodzielnego przebrnięcia przez bardzo bogaty zestaw źródeł.

Trudno jednakże nie mieć drobnej pretensji do autorów, albowiem książka pozostawia dość duży niedosyt, kupując ją spodziewałem się więcej i głębiej. Oczywiście, nie ujmuje to w niczym wartości tego opracowania, z którym zapoznanie się gorąco polecam.