Prawica pokazała siłę 13 grudnia 2014 roku, czyli DORŻNIEMY…

Prawica pokazała siłę 13 grudnia 2014 roku, morze biało-czerwonych i innych flag przemaszerowało spod pomnika Wincentego Witosa na Placu Trzech Krzyży pod Belweder do pomnika Józefa Piłsudskiego. Wydarzenie było podzielone na dwie części, najpierw cześć wspomnieniowa ofiar Stanu Wojennego a potem w obronie demokracji i wolności mediów (lub czegoś podobnego).

Elementem charakterystycznym wydarzenia była afirmacja mediów poczyniona dzięki użyciu odkrytego autokaru (o zgrozo czerwonego), na którym zgromadzono osoby będące w jakiejś mierze przedstawicielami mediów. Dla nieco bardziej dociekliwych obserwatorów – rzucała się w oczy ochrona, prawdopodobnie należąca do jednego z czołowych polityków polskiej prawicy, który szedł „na czele pochodu” bezpośrednio za dużym banerem gdzie wielkimi czarnymi literami na białym tle napisano wolność, solidarność, niepodległość. Przed czołem pochodu z panem prezesem w drugim szeregu szedł szpaler związkowców – stoczniowców w stoczniowych ubraniach i kaskach BHP.

Raz sierpem, raz młotem, czerwoną hołotę – brzmiały nawoływania z oficjalnych szczekaczek marszu. To tyle jeżeli mówimy o realizacji hasła wolność na tym marszu.

Dużo było wykrzykiwania ze szczekaczek o emigrantach, a konkretnie pochylania się nad ich smutnym losem na obczyźnie, podobno „król Europy” już siedem lat temu obiecał, że wrócą a oni nie wracają.

Złożono kwiaty pod pomnikiem pewnego amerykańskiego prezydenta i Ignacego Daszyńskiego, których popiersie i pomnik znajdują się na trasie marszu.

W trakcie marszu widzowie głównych telewizji mogli posłuchać krótkich wywiadów udzielanych przez czołowych polityków prawicy, którzy w krótkich słowach tłumaczyli, o co chodzi w tym marszu.

Ponieważ szczekaczki są słabe w docieraniu do tłumu – puszczano współczesny rap patriotyczny, w którym młodzi twórcy dokonywali licznych odwołań historyczno-patriotycznych eksponując wątki narodowo-mesjanistyczne i dziedzictwa narodowego. W sumie niezły kawałek, doskonała muza.

Potem padły groźne oskarżenia wobec Polskiego Stronnictwa o nepotyzm, zdaje się z ust jednego z wiodących polityków prawicy.

Można było też zauważyć transparenty z hasłami, w tym dwujęzyczne, gdzie np. niosący domagają się wolnych wyborów i kontroli OBWE. Nie brakowało szyldów regionalnych pokazujących skalę działania organizacji, transparentów smoleńskich, odwołań do Jana Pawła II-giego i innych, znanych z klasycznych manifestacji prawicy.

Fantastyczna była jedna z flag narodowych, gdzie na białym polu napisano wielkimi literami „DORŻNIEMY…”, która pięknie komponowała się z jedną z pieśni religijnych odwołujących się do Matki Boga z marszowych szczekaczek. Widać było też flagi Ukraińskie, ale nie banderowskie OUN/UPA, tylko ukraińskie narodowe. Nie zabrakło także Krzyży i flagi Watykanu.

Widać było głównie starszych ludzi, którzy korzystając z przywilejów socjalnych zapewnianych przez tych, których zbyt wielu na marszu nie było mogą bawić się w takie manifestacje. Może dlatego pokrzykiwania miały charakter chwilowy, w istocie nie mający znaczenia systemowego, do momentu aż marsz nie dotarł pod Kancelarię Prezesa Rady Ministrów. Dla pani premier była „Bogarodzica” ze szczekaczek i odśpiewywana przez maszerujących. No i nie zabrakło cyklistów, ale maszerowali pchając rowery.

Problem z tą manifestacją jest taki, że nie bardzo jest jak ją skomentować. To absolutne wymieszanie wszystkiego, wielka mnogość różnych sub-przekazów, symboli, odwołań, zestawień, ataków politycznych na rządzących dzisiaj, autorów stanu wojennego. To zdecydowanie był marsz setek intencji – bez jednolitego przekazu. Jedynie okrzyki „tu jest Polska” i „fałszerze” dobitnie przypominały wszystkim, że zdaniem uczestników marszu mają oni wyższość moralną i rezerwują sobie prawo do jedynie słusznej wizji patriotyzmu. Ludzi było dużo, to pokazało siłę oddziaływania tego typu retoryki, jako retoryki sprzeciwu przeciwko błędom i bezczelności obecnej władzy, (jako kontynuacji w ogóle wszystkich złych okresów władzy w Polsce). Tytułem podsumowania można stwierdzić jednym zdaniem – tam nie było, nie udało się uformować pozytywnego przekazu. Z tego marszu zapamiętamy przekaz negatywny – wykrzykiwanie nienawiści z oficjalnych szczekaczek przez polityków, na co dzień objawiających się jako osoby inteligentne. No i żeby Polska była Polską, DORŻNIEMY… – to trzeba zapamiętać, to jest istota negatywnego przekazu tego marszu i zarazem to, co firmuje sobą partia organizująca marsz.

Ps. Pomyśleć, że to wszystko w imię wolności mediów? Aż się boimy myśleć, że nas też? Może jednak nie? Jak państwo myślicie, czy Obserwatorpolityczny.pl mieści się w kategorii mediów, które zasługują zdaniem idei tego marszu na wolność? Może chodzi o to, żeby nas uwolnić od nas samych? Wszystko jest możliwe, w końcu pojęcie wolności jest bardzo szerokie.

Tags: Bogarodzica, dorżną, dorżnął, dorżnąłby, dorżnąłbym, dorżnąłbyś, dorżnąłem, dorżnąłeś, dorżnąwszy, dorżnę, dorżnęli, dorżnęliby, dorżnęlibyście, dorżnęlibyśmy, dorżnęliście, dorżnęliśmy, dorżnęła, dorżnęłaby, dorżnęłabym, dorżnęłabyś, dorżnęłam, dorżnęłaś, dorżnęło, dorżnęłoby, dorżnęły, dorżnęłyby, dorżnęłybyście, dorżnęłybyśmy, dorżnęłyście, dorżnęłyśmy, dorżnie, dorżnięć, dorżnięci, dorżnięcia, dorżnięciach, dorżnięciami, dorżniecie, dorżnięciem, dorżnięciom, dorżnięciu, Dorżniemy, dorżniesz, dorżnięta, dorżnięte, dorżniętego, dorżniętej, dorżniętemu, dorżnięto, dorżnięty, dorżniętych, dorżniętym, dorżniętymi, dorżnij, dorżnijcie, dorżnijcież, dorżnijmy, dorżnijmyż, dorżnijże, jarosław kaczyński, marsz, marsz 13 grudnia 2014 roku, Marsz PIS, marsz prawicy, niedorżnięć, niedorżnięci, niedorżnięcia, niedorżnięciach, niedorżnięciami, niedorżnięcie, niedorżnięciem, niedorżnięciom, niedorżnięciu, niedorżnięta, niedorżnięte, niedorżniętego, niedorżniętej, niedorżniętemu, niedorżnięty, niedorżniętych, niedorżniętym, niedorżniętymi, niepodległość, prawica, prezes, prezes pis, protest, przekaz negatywny, sfałszowane wybory, solidarność, w obronie demokracji i wolności mediów, wolność, wolność mediów