- Paradygmat rozwoju
Dalej nie mamy pomysłu na rozwój!
- By krakauer
- |
- 26 listopada 2014
- |
- 2 minuty czytania
Lata mijają, a my dalej nie mamy pomysłu na rozwój! Nic nie pomogło, pieniądze unijne, kryzys, utrata rynku rosyjskiego (jako bodziec szokowy), klęska pomysłu na eksploatację gazu niekonwencjonalnego, jak również opóźnienie pomysłu na gazoport, czy też budowę kolejnej nitki gazociągu przez Polskę.
Jeżeli chodzi o budowę gospodarki opartej na wiedzy, to niestety jest nadal kupowanie co najwyżej popularnego systemu operacyjnego na komputer i pakietu oprogramowania biurowego. Więcej ani nie widać, ani nie słychać o innowacjach. Nasze uczelnie nie produkują patentów, naukowcy uciekają na Zachód i to najlepiej za ocean, a komercjalizacja wynalazków nie postępuje, chociaż idą na to dość duże pieniądze z funduszy unijnych (różne strategie innowacji np. w regionach). Gdyby tego było mało, nie kupujemy także szczególnych licencji, ponieważ nie mamy kapitału gotowego do zainwestowania w przemysł w ogóle. Sama koncepcja, że moglibyśmy po prostu wziąć kredyt i sfinansować opracowanie, wdrożenie, produkcję, marketing sprzedażowy i logistykę czegokolwiek w konkurencji do Zachodu – to przecież nawet nie jest rozważane.
Mamy w planie wielkie inwestycje zbrojeniowe, które oznaczają wydatki z budżetu, jednak nic ponadto, że wydatki trzeba ponieść to oczywistość, z powodów technologicznych i logistycznych, głównie wydamy pieniądze na importowane technologie wojskowe – w najlepszym wypadku uda się nam na trwałe powiązać z przemysłem europejskim i częściowo amerykańskim, jednakże nie na zasadach stosunków równości, tylko na zasadzie stosunków podwykonawstwa i podległości.
Nowe fundusze unijne, jeżeli się popatrzy na propozycje Regionalnych Programów Operacyjnych – już są nazwijmy to trudne, albowiem „wielkiego skoku rozwojowego” nie widać, czegoś takiego nie da się zadekretować i zapisać w planie – po prostu! Natomiast można zapisać cały szereg różnego rodzaju działań, które nie będą niczym innym jak produkcją niepotrzebnej lub po prostu niezarabiającej para-infrastruktury, bez której i tak można byłoby funkcjonować. To bardzo ważne jest, niestety to jest w gestii Sejmików, w zasadzie to o to toczyła się stawka wyborcza w obecnie rozgrywanych wyborach (I-szej turze).
Wsparcie sektora małych i średnich przedsiębiorstw jest dużo poniżej oczekiwań i poniżej potrzeb. Chociaż to właśnie sektor MSP dostarcza dla rynku największe zapotrzebowania na nowe miejsca pracy i to przeważnie tam, gdzie inaczej nie ma szans na pracę – czyli w małych miejscowościach.
Ściąganie inwestorów branżowych i korporacyjnych – to ciągle wyzwanie dla państwa, w którym konkurujemy z ofertą innych krajów regionu, jednakże nie da się zrozumieć dlaczego musimy zamożnym firmom, które chcą przecież inwestować w Unii Europejskiej dawać tak duże ulgi w specjalnych strefach inwestycyjnych, które z perspektywy czasu są po prostu silnym zakłóceniem systemu, a nie jego wspierającym elementem.
W tym wszystkim dalej nie wiadomo jakie mamy mieć cele rozwojowe, jaka jest wizja rozwoju, do czego dążymy, na co liczymy, co chcemy wykorzystywać, na czym spodziewamy się najwyższej stopy zwrotu? Czegoś takiego nigdy nie było i nie ma, twierdzenie, że po prostu transformujemy gospodarkę – zmierzając w kierunku wyznaczonym przez rozwinięte demokracje zachodnie to zbyt mało, zwłaszcza dlatego, ponieważ znaczną część potencjału po prostu zmarnowaliśmy lub nam go po prostu wygaszono, z tego powodu nie ma możliwości po prostu powielać wzorców.
Potrzebujemy selektywnego wyboru nielicznych specjalizacji, w których moglibyśmy działać, licząc na wysokie zwroty w postaci wartości dodanej na różnych poziomach łańcucha kreowania wartości. Potrzebujemy jednej lub dwóch takich dziedzin i to nie jest tak, że jest to niemożliwe. Biedniejszym od nas się udaje i mają się świetnie, a nawet jak nie mają się świetnie, to przynajmniej mają perspektywę. To już samo w sobie to bardzo dużo, zwłaszcza w realiach dzisiejszej globalnej gospodarki, wymagającej wysokich specjalizacji pomiędzy uczestnikami procesów. Pozostała nam kamieni kupa!