- Paradygmat rozwoju
Społeczeństwo należy przygotować na czas chaosu
- By krakauer
- |
- 12 października 2014
- |
- 2 minuty czytania
Zagrożenie wojenne przedstawiane przez cześć polskich polityków należy uznać za prawdopodobne, skoro bowiem sam były premier pozwalał sobie sugerować, co prawda w sposób dorozumiany, ale jednak wojnę na miniony wrzesień – to my maluczcy mamy prawo się obawiać.
Nasze państwo musi się przygotowywać do wojny, takie przygotowania prawdopodobnie już trwają, tylko się o nich nie mówi. Tymczasem jednak trzeba pomyśleć o losie ludzi w przypadku, gdyby nasz kraj padł ofiarą zewnętrznej napaści. Nie mówimy tutaj o rozwiązaniach politycznych i z nimi związanych, ale o sprawach bytowych tj. zabezpieczeniu miejsca bytowania, żywności i lekarstw. To jest najważniejsze z punktu widzenia spojrzenia zwykłego człowieka, ewentualnie z perspektywy rodziny na skutki konfliktu zbrojnego. W naszej symulacji oczywiście przyjmujemy, że konflikt zbrojny przegrywamy z opcją utraty części terytorium.
Potrzebujemy istotnego wzmocnienia i „ożywienia” Obrony Cywilnej, bez której funkcjonowania w sposób ogarniający wszystkie kluczowe sprawy związane z zabezpieczeniem bytowania w warunkach zagrożenia i ograniczenia suwerenności nad terytorium. W kraju – w oparciu o struktury samorządu terytorialnego należy zbudować strukturę Obrony Cywilnej w oparciu o istniejące struktury Państwowej i Ochotniczych Straży Pożarnych oraz Straży porządkowych. Mówimy o realnym stworzeniu potencjału w rodzaju magazynów, zapasów, struktur sformalizowanych, procedur, sposobów alarmowania, szkolenia ludności, wyuczenia zasad postępowania, w ostateczności zasad posłuszeństwa – nawet w przypadku usunięcia polskiej administracji państwowej.
Celem Obrony Cywilnej ma być zabezpieczenie potrzeb ludności na czas chaosu, zapewnienie elementarnego bezpieczeństwa, archiwizowanie wiadomości o zachowaniach ludności oraz relacjach z okupantem, samych działaniach okupanta – po prostu przetrwanie społeczeństwa w warunkach zagrożeń.
Należy zacząć od upowszechnienia wiedzy poprzez edukację społeczeństwa w zakresie Obrony Cywilnej. Chodzi o udostępnianie literatury oraz przenikanie z informacjami o OC do życia publicznego np. w postaci zachowań bohaterów popularnych seriali telewizyjnych itp. To bardzo ważne, ponieważ w stosunkowo krótkim czasie można bardzo skutecznie dotrzeć do społeczeństwa z informacjami, których poznanie i przyswojenie może nie tylko uratować ludziom życie, ale przede wszystkim znacząco przyczynić się do zachowania polskiej tkanki społecznej, a przez to właśnie jeszcze skuteczniej chronić ludzi.
Ekspertom należy pozostawić to jak przygotować struktury na czas zagrożenia, jakie i ile zgromadzić zapasów, co więcej na jakich zasadach oprzeć zasady dystrybucji dóbr itd. Wszystko się liczy, albowiem każda czynność powinna być rejestrowana w celu rozliczenia po odzyskaniu zdolności administracyjnej na danym terytorium. W erze elektronicznej nic się nie ukryje, w tym ewentualna współpraca z okupantem. Jest oczywistym, ze jej dopuszczalne granice należy zawczasu dzisiaj opisać.
Obserwując obecne zachowanie się ludności w Doniecku i okolicach, jak również posiłkując się zasadami przetrwania ludności w b. Jugosławii podczas wojny domowej – można generalnie przewidzieć większość zagrożeń, jakie czekają na ludność zurbanizowaną. Liczy się przede wszystkim wczesne rozpatrzenie spraw zasadniczych i problematycznych, tj. np. dyslokacji uchodźców w mieszkaniach prywatnych, dokwaterowania, zasad na jakich mają współżyć na co dzień ludzie przesiedleni i dosiedleni itd. Dodatkowo liczą się także tak zasadnicze kwestie jak zasady dystrybucji żywności, w tym wody i oczywiście lekarstw oraz ubrań i opału.
Celem edukacji społeczeństwa w zakresie OC ma być wytworzenie takich wzorców moralnych i nakazowych reguł postępowania, żeby normy przyjęte przez nas w zorganizowanym społeczeństwie – były, co najmniej niezbędnym minimum w realiach ewentualnej okupacji. To prawdopodobnie najsilniejszy z możliwych hamulców cywilizacyjnych, pozwalających na zachowanie homogeniczności naszej wspólnoty i jej przetrwanie.